23 जून 2001

हाक

का रुसलीस प्रिये, तुटली का क्षणात प्रीती सारी ?
चाललीस का दूर दूर मग सोडुन साथ अधूरी ?

आनंदाच्या पावसात तू, दुःखाच्या दुष्काळी
साथ दिलीस मला विरलेल्या भकास सांज-सकाळी
कधी यशाच्या मुकुटामध्ये चमचमणारा मोती
पराभवाच्या तिमिरामध्ये तूच उजळल्या ज्योती

हास्याचा क्षण जगतानाही फुलवलेस तू ओठ
दिलीस हिम्मत रिचवायाला तू अश्रूंचा घोट
काट्यांनी भरलेला रस्ता, कधी फुलांची वाट
पार कराया दिलास हाती तू प्रेमाचा हात

कोण तुझ्यावाचून भावना समजुन घेइल माझ्या
स्पर्शावाचुन तुझ्या, मनाच्या जखमा उरतिल ताज्या
आर्त वेदना तळमळेल मग काळजात जळणा-या
तुझ्या फुंकरीविना कधी या ठिणग्या विझतिल सा-या

साद घालतो, ये माघारी, शतदा पडतो पाया
तुझ्याविना हे जीवन म्हणजे प्राणांवाचुन काया
क्षमा मागतो गुन्हा कोणता घडला असला त्याची
किती याचना करू, ऐक ना हाक तुझ्या वेड्याची

- अनामिक
(२१,२२,२३/०६/०१)


(संदर्भ - ही कविता ’कविते’ला, म्हणजेच  काव्याला उद्देशून लिहिलेली आहे. या कवितेतील सखी म्हणजे ’कविता’ आहे.)